“Nasze pokolenie nie jest doskonałe, ale me pewne prawa do względów. Następne pokolenie będzie jeszcze lepsze.”

Józef Piłsudski

 

 

Józef Piłsudski to przede wszystkim twórca niepodległego państwa polskiego, pierwszy Marszałek Polski i Naczelnik Państwa, dwukrotny premier Polski. Dał się poznać zarówno jako odważny i niezłomny dowódca, jak i przewidujący polityk. Był człowiekiem skromnym, nieczerpiącym korzyści ze sprawowanej władzy, całym sercem i duszą oddanym Ojczyźnie.

Urodził się w rosyjskim zaborze 5 grudnia 1867 roku w Zułowie na Litwie, niedalekoWilna, w rodzinie o tradycjach patriotycznych.

Wychowywał się w duchu godności narodowej, w poczuciu wierności Ojczyźnie i walki orężnej z Rosją. Jego ojciec Józef był powstańcem w 1863 roku. Matka Maria pochodziła ze znanego rodu szlacheckiego herbu Magiła. Piłsudski wychowywał się wraz z pięcioma braćmi i czterema siostrami. Do siódmego roku życia  mieszkał na wsi, później przeniósł się z rodziną do Wilna. Tam ukończył rosyjskie gimnazjum i zapisał się na studia medyczne w Charkowie. Antypolskie zachowanie rosyjskich urzędników, poniewieranie godności narodowej Polaków przez nauczycieli gimnazjum i profesorów na uniwersytecie, pogłębiły u młodego Ziutka nienawiść do rosyjskiego zaborcy. Wkrótce został wydalony z uniwersytetu za udział w rozruchach studenckich. W 1887 roku posądzono go o udział w spisku na życie cara Aleksandra III i został skazany na 5 lat pobytu na Syberii. Po powrocie z Syberii kontynuował działalność konspiracyjną pod pseudonimem “Wiktor” i “Mieczysław”. Za owe czyny został ponownie aresztowany i osadzony w więzieniu – w Cytadeli Warszawskiej, a następnie przewieziony do szpitala Św. Mikołaja w Petersburgu, skąd udało mu się uciec.

Bohater zaczął  koncentrować się na przygotowaniu polskiej siły zbrojnej – udało mu siępowołać do życia “Związek Strzelecki” i “Drużyny Strzeleckie”, a w 1912 roku został wybrany komendantem Głównym. Latem 1914 roku, kiedy wybuchła I wojna światowa, zorganizował 1 Kompanię Kadrową – oddział mający zapoczątkować tworzenie wojska polskiego.

Potem został dowódcą legendarnej I Brygady Legionów Polskich. Ze swoimi żołnierzami dzielił trudy walk w okopach i niebezpieczeństwa wojny. Dzięki swej postawie,  zyskał wśród rodaków dużą sławę i szacunek. W czasie wojny (1914 – 1918) Legiony miały walczyć u boku Austro – Węgier i Niemiec. Gdy legioniści odmówili złożenia przysięgi na wierność cesarza Austrii i Niemiec,  Piłsudski został uwięziony w twierdzy w Magdeburgu.

Po klęsce Niemiec odzyskał wolność. Wkrótce powrócił do Warszawy i 11 listopada 1918 roku przejął pełnię władzy w kraju jako Naczelnik Państwa. Przystąpił do rozbrajania żołnierzy niemieckich stacjonujących jeszcze w Polsce i zajął się odbudową niepodległego państwa polskiego. Po 123 latach zaborów kraj nasz odzyskał niepodległość.

Spektakularnym wyczynem Józefa Piłsudskiego było pokonanie Rosjan w sierpniu 1920 roku niedaleko Warszawy. Dzięki działaniom strategicznym komendanta, wojska polskie powstrzymały wroga i wyparły go z naszych granic. To wspaniałe zwycięstwo nad bolszewikami określa się mianem “Cudu nad Wisłą”.

Po wyborze Gabriela Narutowicza na pierwszego prezydenta w wyzwolonej Polsce Piłsudski postanowił odsunąć się od polityki, rezygnując ze wszystkich funkcji wojskowych.

Osiadł wraz z żoną i córkami ,Wandą i Jadwigą, w Sulejówku pod Warszawą. Tam odwiedzali go towarzysze z Legionów i zwolennicy polityczni. Powrócił do polityki po przewrocie majowym w 1926 roku i aż do śmierci decydował o najważniejszych sprawach w Polsce.

Wiosną 1935 roku stwierdzono u niego ciężką chorobę. Zmarł 12 maja 1935 roku. Śmierć Józefa Piłsudskiego okryła żałobą całe społeczeństwo polskie. Żal po śmierci “Dziadka” objął wszystkich niezależnie od ich poglądów. Józef został pochowany w krypcie św. Leonarda pod Wieżą Srebrnych Dzwonów na Wawelu w Krakowie. Serce zaś – zgodnie z jego ostatnią wolą -  spoczęło w grobie matki na wileńskim cmentarzu Rossa.